معلم

1- وقتی والدین، خواسته یا ناخواسته، بر کودکانی که چیزی را چپه یا خراب می‌کنند، جیغ می‌زنند، کودکان یاد می‌گیرند که «جیغ» بزنند.

2- وقتی کودکان به این نتیجه می‌رسند که با جیغ‌زدن به «خواست»‌های‌شان دست می‌یابند، این کار را ادامه می‌دهند.

3- وقتی والدین چیزی را به زور از دست کودک می‌ستانند، کودک «زورگیری» را یاد می‌گیرد.

4- برخی‌ از والدین به کودک بی‌اشتها می‌گویند: «اگر غذا نخوری، آن را به فلانی می‌دهیم!»، این‌گونه کودک «بخیلی» را می‌آموزد.

5- وقتی والدین، برای آرامش کوتاه‌مدت خودشان، به کودکان وعده‌هایی کمپاینی می‌دهند، کودک «دروغ‌گویی» را می‌آموزد.

6- وقتی والدین، برای آرامش کودکِ آسیب‌دیده، دیوار، چاینک یا اسباب بازی را با سیلی می‌زنند و می‌گویند: «اینه زدمش، دیگر گریه نکن»، کودک «انتقام‌گیری» را می‌آموزد.

در مدرسه: هيچ وقت از يک بچه با گفتن «تو خيلي باهوشي» يا «تو خيلي زود مطالب را مي‌گيري» تعريف و تمجيد نکنيد. به جاي آن، تلاش يا شيوه او را با گفتن اين جمله که «پيشنهاد هوشمندانه‌اي دادي» يا «وجودت مايه افتخار من است»، تحسين کنيد.

 

در ورزش: به جاي گفتن «تو ذاتا ورزشکاري» بگوييد «تمرينات واقعا تو را بهتر کرده است» به‌جاي پرس‌‌و‌جوي اينکه آيا «برنده شدي» بپرسيد «آيا همه تلاشت را کردي؟» استعداد ژنتيکي رشد پيدا مي‌کند، مگر اينکه طرز تفکر شما به سمت موفقيت برود و رشد يابد.

 

سر ميز شام: به جاي اين سئوال هميشگي «امروزت را چگونه گذراندي؟» (که همه به طريقي از آن وحشت دارند) بپرسيد:«امروز چه چيزي ياد گرفتي؟» يا «چه اشتباهي مرتکب شدي و از آن چه چيزهايي آموختي؟» و مسايل و مشکلاتي را که با آنها درگير هستيد و با آنها دست و پنجه نرم مي‌کنيد را با شور و اشتياق توضيح دهيد«تلقين اشتياق براي يادگيري.»

 

در برنامه‌ريزي: تنها از هدف‌هايي که بچه‌هايتان دارند نپرسيد؛ بلکه درباره‌ برنامه‌هايي که براي رسيدن به اهدافشان دارند پرس‌وجو کنيد.

 

در شکست و ناکامي: به خودتان اين اجازه را ندهيد که به فرزندانتان لقب‌هايي مثل بازنده، شکست‌خورده و احمق يا دست و پا چلفتي نسبت دهيد. هيچ وقت اجازه ندهيد که شکست از يک عمل به يک شناسه تبديل شود. همچنين به فرزندانتان برچسب نزنيد. نگوييد اين يکي يک هنرپيشه است و اين يکي يک ديوانه‌ کامپيوتر. هر کسي مي‌تواند هر شغلي داشته باشد، به شرط رعايت اخلاق و هنجار اجتماعي!

 

در شک و ترديد: اگر متوجه شديد که فرزندتان به اينکه مي‌تواند بهتر باشد شک دارد، از او بخواهيد به کساني فکر کند که توانايي‌هاي کمي داشته‌اند ولي حالا به طرز شگفت‌آوري از همه پيشي گرفته‌اند يا زمان‌هايي را به او يادآوري کنيد که کساني را ديده‌ايد که چيزهايي را ياد گرفته‌اند که باورکردني نبوده است.

 

فروید: خشمی که به طرف خودت برگشته (به جای اینکه سر کس دیگه ای خالی بشه خفه شده و به خودت برگشته)

بیبرینگ: وقتی تو ذهنت یک شخصیت ایده آل از خودت ساختی که با خود واقعی ات خیلی فرق داره!

سیلوانو آریتی: وقتی  برای دیگران زندگی می کنی ، دیگری غالب در وجودت رشد می کنه  و وقتی می فهمی اون دیگری ، آنچنان هم ایده آل نبوده افسرده میشی!

کوهات: وقتی والدین به قدر کافی از کودک و توانمندیهاش قدر دانی نکرده باشن، اعتماد به نفس پایین باعث افسردگی اش میشه.

جدولی را  تهیه نمایید.چنانچه صبح ها  سخت ترین زمان در روز است. به او مسئولیت داده و با کمکش جدولی از تمام کارهایی که باید انجام دهد (مسواک زدن، شستن صورت، لباس پوشیدن، خوردن صبحانه و پوشیدن کفشها) تهیه کنید. بسیاری از بچه ها دوست دارند که جدول را بررسی کرده و موفقیت خود را اعلام نمایند.

 

 به او توجه کامل داشته باشید. چنانچه می خواهید او به حرفهای شما گوش دهد، باید به گفته هایش گوش دهید. بنابراین هنگامی که رومه در دستتان است و آن را می خوانید با او صحبت نکنید. تمام توجه خود را به او داده و اگر امکان پذیر نیست، علت آن را برایش شرح دهید. (عزیزم، اکنون مشغول انجام کاری هستم اما دوست دارم که به گفته هایت گوش دهم. در عرض پنج دقیقه پیشت می آیم و به حرفهایت گوش می کنم.)

 

به علاوه، به آنچه که او می گوید اهمیت دهید. چنانچه می گوید که سردش شده است ، نگویید : اینجا آنقدرها هم سرد نیست. به جایش بگویید: سردت شده؟ بیا برویم و لباس گرمت را برداریم.

 
بی جهت نگران نشوید.اکثر بچه های کوچک که در گوش دادن با مشکل مواجه بوده و بعضی اوقات بی قرار می شوند با کمبود توجه روبرو هستند. افرادی با این مشکل، این رفتارها برایشان به صورت عادت در آمده است، بنابراین چنانچه این بی توجهی در زندگی روزمره اش تأثیر گذاشته، باید مورد ارزیابی قرار گیرد.

 

به خاطر داشته باشید، در این زمینه بچه ها با بزرگترها واقعاً فرقی ندارند. بچه ها می خواهند مثل شما، هنگام انجام کاری، کسی مزاحمشان نشود. این مسئله مانند این است که کتاب جالبی را در دست دارید و حاضر نیستید لحظه ای آن را کنار بگذارید . در این شرایط شخصی می خواهد شما را وادار به انجام کار دیگری کند. بنابراین اگر می خواهید فرزندتان به آنچه که گفته می شود دقت کرده و آن را انجام دهد، در حالی که او را در «هنر گوش دادن» کمک می کنید، صبور و با توجه باشید.

آموزش مسئوليت به كودك از حدود يك سالگى ميتواند شروع شود. زمانى كه به كودك اجازه ميدهيد با دست غذا را برداشته و راه دهانش را پيدا كند و با ماليدن عذا به دهان و دستش غذا بخورد. يا به او اجازه دهيد جورابش را پايش دربياورد.

مسئوليت دادن به كودك بايد همراه با هيجان، شادي، تشويق كردن و مطابق با توانايى هاي كودك باشد.

بهتر است مادر اجازه دهد فرزندش كنارش در آشپزخانه باشد و كارهاي بسيار كوچك جالب مثل پوست كندن تخم مرغ بعد از دو سالگي، مخلوط كردن مواد كيك، يا چيدن قاشقها در جاي مخصوصش كمك كند. پدر روزهاي تعطيل كنار فرزندش در آشپزخانه، اتاق يا حياط فعاليتهاي ساده و هيجانبخش داشته باشد مانند آب دادن گلها، كاشتن دانه گل، غذا يا كيك درست كردن.

كليد موفقيت در آرامش و تشويق والدين است. اجازه دهيد فرزندتان اشتباهات بي خطر كند مثلا كفشهايش را اشتباه بپوشد. اگر به خاطر اشتباه فرزندتان، كندي او و دير شدن شما جلوي كارهاي او را بگيريد، كارها را شما انجام دهيد، يا مرتبا او را تصحيح كنيد موفق نخواهيد بود.

هورا كشيدن، تشكر كردن، و لبخند زدن در حاليكه با محبت او را نوازش ميكنيد بهترين تشويق براي فرزندتان خواهد بود. با روش درست شما و تشويق فرزندتان از سه سالگى ميتوانيد شاهد استقلال فرزندتان در انجام كارهاي شخصى اش باشيد.

‍ کوبیدن سر به دیوار، پرت کردن اشیاء و. جزو عاداتی است که برخی کودکان در سنینی خاص ان را تجربه می کنند. لذا با روش های درست رفتاری می توان این عادات را از لیست رفتارهای خود حذف نمود.

در ابتدا سعی کنید هرگونه زمینه برای عصبانی شدن او را شناسایی کنید. و از وقوعش جلوگیری نمایید. البته مقصود ما لوس و پرتوقع نمودن کودک نیست. بلکه با برخی تغییرات در رفتار خود می تونیم این اتفاق را به حداقل برسونید. مثلا اگر او باید چند بار شما را صدا بزند تا پاسخ گو باشید در دفعه اول این کار را بکنید تا او را پرخاشگر نکنید.

امرو نهی بی مورد، مخالفت های بی دلیل و افراطی، سخت گیری های بیجا ، تنبیه بدنی ، امرو نهی مستقیم و. همه از عواملی است که او را تند خو می سازد.در عوض سعی کنید با روش های غیر مستقیم، بازی گونه، انتقال حواس، حرف زدن و دلیل اوردن، قصه گویی و. او را به امری ترغیب و یا از امری باز دارید.

اگر در هنگام عصبانیت او سریعا حواش را پرت کنید و یا با یک بازی او را مشغول کنید از تکرار سرکوبیدن و یا پرت کردن خودداری کرده اید و به مرور عادت را کمرنگ تر کرده اید.

به هیچ عنوان او را از پرت کردن به صورت مستقیم نهی نکنید. سعی کنید ابزارهای کمی در اختیارش قرار دهید، در این مواقع مراقب دستانش باشید. از حرکات چهره و بی توجهی به او برای مدت کم استفاده کنید. با حرکاتی مثل ابراز ناراحتی خود، و یا نگاه های افسوس گونه به شیء پرت شده و یا دردی که از پرت شدن شیء د بدن شما ایجاد شده و. کار زشت او را به او گوشزد کنید.و

اما در نهایت بهترین کار، پیشگیری از وقوع رفتار عادت شده است. مراقب باشید که الگوهای عملی برای این گونه کارها نباشید. و هرگونه رفتار خود را در هنگام عصبانیت کنترل و مورد بازنگری قراردهید.
 

یکی از ویژگی های مشترک دانش آموزان دیرآموز ، کند بودن آنهاست که در دو حیطه مجزا ولی مرتبط با هم مطرحند . یکی کند بودن در یادگیری و دیگری کند بودن در زمان واکنش.
 

راهکارهای تربیتی این بچه ها رو از چند مقاله معتبر براتون بصورت چکیده اطلاعات استخراج کردم تا مورد استفاده ی شمادوستان قرار بگیره

۱- از زدن برچسب هایی نظیر تنبل  – کودن – و … پرهیز کنیم .

۲- از اعمال فشار – تهدید – سر و صدا – تنبیه و … پرهیز کنید .

۳- از هر گونه مقایسه او با دیگر همسالان پرهیز شود .

۴- استعدادهایش را شناسایی و شکوفا کنید .

۵- آموزش مهارت های شخصی و اساسی زندگی در رأس برنامه های آموزشی انها قرار بگیرد .

راهکارهای عمومی آموزش :

۱- در جلوی کلاس بنشیند تا هم توجه و تمرکزش بیشتر شود و هم نظارت معلم بر کارهایش بیشتر شود

۲- حجم تکالیف آنها ابتدا کمتر سپس بیشتر شود . استفاده از تقویت کننده ای مناسب کلامی و غیر کلامی توسط معلم نباید فراموش شود .

۳- ارائه مفاهیم به صورت عینی و ملموس ارائه شود و او مجاز باشد با هر ابزاری

۴- از آنجایی که این کودکان دیرآموز دیر یاد می گیرند و زود فراموش می کنند ، تکرار و تمرین مفاهیم درسی به ویژه زمانی که کودک حوصله و انگیزه لازم را دارا باشد یک اصل هم است .

۵- مسائلی که مانع برای یادگیری هستند مثل : لوزه سوم، دندان های نامرتب ، لکنت زبان ، اختلال تولید ، اختلال توجه و تمرکز را رفع کنید .

۶- دادن مسئولیت های خارج از محیط خانه مثل : کردن ، نان گرفتن و … و در داخل مدرسه به افزایش اعتماد به نفس و بهبود مهارت های ارتباطی کمک خواهد کرد .

تقویت املاء کودک دیرآموز :

۱-  دیکته  : مثلاً درس به تناسب حجم به ۲ و ۳ قسمت تقسیم شود . و بعد او بخواند و مفهوم خوانی شود . از مطالب سوالاتی پرسیده شود ، بعد دیکته به عمل آید . سرعت گفتن هم متناسب با توان سرعت نوشتن کودک باشد . در مدرسه هم متن ابتدا خوانده شود و مفهوم خوانی گردد . متوجه سرعت نوشتن آنها باشیم که مطمئناً کندتر و عقب تر خواهد بود . حجم دیکته هم کمتر باشد و بازخورد دیکته هم از جملات مناسب استفاده گردد .

۲- تشکیل کارگاه آموزشی برای والدین گذاشته شود تا در جریان مسائل این کودکان قرار بگیرند و روش های پیگیری آموزشی را در منزل متناسب با دانش آموز کنند .

۳- دیکته ای را برای تصحیح بدهیم تا اشتباهات را شناسایی کند و برای افزایش دقت می توانیم برخی جزئیات کوچک مثل نقطه ، سرکش ، تشدید را ننویسیم تا او آنها را با مداد قرمز اصلاح کند . و یا می توانیم حرفی از کلمات را حذف کنیم تا او تکمیل کند . بین چند کلمه غلط ، کلمات درست را پیدا کند . استفاده از الفبای مغناطیسی و مهره بازی کامپیوتر می تواند کمک کننده باشد .

۴- املای پای تخته ای و سکوت و مشارکتی – تصویری – بگرد و پیدا کن ، روش های متنوع و جالبی هستند که می توانند با افزایش انگیزه در تقویت دیکته مؤثر باشند .

نوشتن :

از کودک خواسته شود پس از هر کلمه ، مکث کند و ببینید قلم را آرام گرفته یا فشار می دهد، ضمناً از او خواسته شود قبل از نوشتن هر کلمه ابتدا آن را در ذهن مرور کند.

✔️ طرح هاي ساده اي اما به صورت ناقص بكشيد و از  او بخواهيد تا تصوير را كامل كند. ماهي، درخت، ليوان، گلدان و .
 ✔️ دو تصوير مشابه، که فقط در برخي جزييات با هم متفاوت هستند، نشان دهيد و از او بخواهيد تفاوت آن‌ها را بگويد.
✔️هنگام بيرون رفتن از او بخواهيد با استفاده از تابلو هاي خيابانها در پيدا كردن آدرس، سهيم شود.
✔️ براي جملات ناقص فعل مناسب را با توجه به زمان پيدا كند، مثال من فردا به پارك.
✔️ اشكال هندسي روي كاغذ ترسيم كنيد و از او بخواهيد با قيچي اشكال را ببرد و سپس در كاغذي جدا آنها را به هم چسبانده و شكل جديدي خلق كند.
???? برای فرزندانمان وقت بگذاریم .

???? کودکان در سن ۵ سالگی قادر هستند رنگ‌ها را در زمان بسیار کمی تشخیص دهند.
.
???? اگر فکر می‌کنید کودکتان دچار کوررنگی است وقت را تلف نکنید.
.
???? مخصوصاً اگر در خانواده سمت مادری یا پدری، شخصی دچار کور رنگی است.
.
???? زیرا اکثر کور رنگی‌ها ارثی هستند.
.
???? علائم کور رنگی در کودکان
.
????عدم تشخیص رنگ‌ها برای مثال رنگ بنفش به جای رنگ سبز برگ درختان
????عدم توجه به رنگ‌ها
????مشکل در تشخیص رنگ قرمز و سبز در مداد رنگی
بوییدن غذا قبل از خوردن غذا
????حس بویایی و چشایی قوی
????دید بسیار خوب در شب
????حساسیت به نور و چراغ‌های روشن
????انکار رنگ‌ها
????عدم تشخیص رنگ در نور کم بیشتر می‌شود.
????سردرد و یا چشم درد هنگام نگاه کردن به جسم یا زمینه قرمز رنگ یا سبز رنگ

ديگه نبينم با پدرت و "مادرت" اينجوري حرف بزني. "صدات رو نشنوم" " ديگه نشنوم از اين حرفها بزني" "اين مسائل چرا نداره چون من ميگم" "اين مسائل به تو ربطي نداره" "اينقدر حرف نزن سرم رفت". اگر مي خواهيد فرزندتان در جامعه زماني كه ديگران به او آسيب مي زنند يا تقاضاي اشتباه دارند، جرات اعتراض يا سوال كردن را داشته باشد، اجازه دهيد در محيط امن خانه ابراز وجود كند. بجاي خاموش كردن يا از كار انداختن فرزندتان براي همه عمر، روش درست اعتراض يا ابراز وجود را آموزش

1- وقتی والدین، خواسته یا ناخواسته، بر کودکانی که چیزی را چپه یا خراب می‌کنند، جیغ می‌زنند، کودکان یاد می‌گیرند که «جیغ» بزنند. 2- وقتی کودکان به این نتیجه می‌رسند که با جیغ‌زدن به «خواست»‌های‌شان دست می‌یابند، این کار را ادامه می‌دهند. 3- وقتی والدین چیزی را به زور از دست کودک می‌ستانند، کودک «زورگیری» را یاد می‌گیرد. 4- برخی‌ از والدین به کودک بی‌اشتها می‌گویند: «اگر غذا نخوری، آن را به فلانی می‌دهیم!»، این‌گونه کودک «بخیلی» را می‌آموزد.